Sa Gilid Ng Kalye

Ako si Juan. Ang tawag ng iba sa akin ay Mang Juan. Isang taong grasa na nakatira sa kalye ng Intramuros. Hindi ko alam ang aking apilyido, ni hindi ko nga alam kung Juan nga ba ang aking tunay na pangalan.

Hindi ko ikinakahiya ang aking katayuan sa buhay. Hindi ko rin ito ipinagmamalaki. Ito ay dahil sa walang halaga para sa akin ang pag-alam kung nasaan sa batayan ng antas ng pamumuhay ako nasasailalim.

Ang maganda sa pagiging taong grasa ay marami akong oras para magmuni-muni at magisip. Yun lang naman kasi ang pwede kong gawin, e. Madalas akong nakatingin sa kawalan, nagiisip ng iba’t-ibang mga bagay na pwede kong isipin. Minsan nga hindi ko na namamalayan na inaabot na pala ako ng gabi sa aking pagiisp. Pero ok lang, hilig ko naman ang gawaing ito. Ito ang nagtulak sa akin para subukan ang pagblo-blog.

Kumikita ako ng mahigit bente pesos sa isang araw mula sa paghahakot ng basura at paggawa ng iba’t-ibang gimmick para kumita ng pera. Yung kalahati nito mapupunta para sa aking pagkain, yung natira ay ang pang rent ko ng internet para ako ay makapag-blog.

Alam ko ang iniisip mo ngayon, malamang tinatanong mo sa sarili mo kung bakit kaya ako nagbloblog. Madali lang ang sagot dyan, yan ay sa parehong dahilan kung bakit ka nagbloblog. Nagbloblog ako dahil sa gusto kong magsalita at marinig ng ibang tao.

Dahil ba mahirap lang ako, wala na akong karapatan magblog?

Dito sa blog na ito ko ilalagay ang aking mga pananaw sa buhay, mga saloobin, o kahit ano na pwede kong pagusapan. Dito nyo maririnig ang mga pagpuna sa mundong ginagalawan natin mula sa isang di-pangkaraniwang pananaw. Ang pananaw mula sa gilid ng kalye.